Polskie Towarzystwo Psychodeliczne (PTP) to inicjatywa, która powstała w październiku 2019 roku w ramach działań Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej, aby popularyzować rzetelną wiedzę o psychodelikach, integrować doświadczenia ekspertów z różnych dziedzin i działać na rzecz racjonalnych regulacji prawnych dotyczących substancji psychodelicznych.
Polskie Towarzystwo Psychodeliczne (PTP) to inicjatywa, która powstała w ramach działalności Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej, aby popularyzować i wspierać badania naukowe nad substancjami psychodelicznymi (psychodelikami). Planujemy stworzyć przestrzeń do merytorycznej debaty na temat ich potencjalnego zastosowania w nauce, medycynie, psychoterapii i kulturze, co może przyczynić się do rozwoju społeczeństwa. Towarzystwo zrzesza specjalistów reprezentujących wiele dziedzin i zawodów m.in.: aktywistów, antropologów społecznych, artystów, biologów, chemików, dziennikarzy, etnobotaników, farmaceutów, lekarzy, prawników, psychologów, socjologów oraz zielarzy, a także osoby zainteresowane rozwojem nauki i debaty dotyczącej psychodelików w Polsce.
01
Stworzenie interdyscyplinarnej platformy współpracy między profesjonalistami, którzy zajmują się tematem psychodelików.
02
Wspieranie badań naukowych nad psychodelikami, ze szczególnym uwzględnieniem ich leczniczego potencjału.
03
Edukacja społeczeństwa poprzez udzielanie rzeczowych informacji opartych na badaniach naukowych, dotyczących pozytywnych i negatywnych konsekwencji związanych z rekreacyjnym i terapeutycznym stosowaniem psychodelików.
04
Integracja środowiska psychodelicznego w Polsce. Stworzenie platformy wymiany myśli i doświadczeń. Zbieranie, przetwarzanie i promowanie wiedzy naukowej dotyczącej psychodelików.
05
Wprowadzenie dekryminalizacji psychodelików oraz pomoc prawna oskarżonym w przypadku spraw karnych za posiadanie psychodelików na własny użytek.
06
Zapobieganie i redukcja szkód związanych z rekreacyjnym używaniem psychodelików poprzez akcje edukacyjne oraz partyworking.
07
Zmiana statusu prawnego psychodelików poprzez przeniesienie ich w Wykazie środków odurzających i substancji psychotropowych z grupy I-P (substancje o braku zastosowań medycznych i wysokim potencjale nadużywania) do grupy IV-P (substancje o istotnych zastosowaniach medycznych i małym potencjale nadużywania, które mogą być stosowane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych).
08
Ubieganie się o uprawę medycznej marihuany w Polsce, co przyczyni się do obniżenia ceny leku, zwiększenia jego dostępności dla pacjentów oraz rozwoju polskiej gospodarki.
Psychodeliki (gr. psyche – dusza, i delos – ujawnić, objawić) to grupa substancji psychoaktywnych (obejmująca także częściowo dysocjanty i delirianty) wywołujących zmiany percepcji (świadomości), sposobu myślenia oraz sposobu odczuwania emocji. Od innych substancji psychoaktywnych (stymulantów, depresantów) odróżnia je to, że wywołują zmiany stanu i treści świadomości (Bayne & Carter, 2018). Doświadczenia te często są porównywane do zmienionych stanów świadomości: marzeń sennych (Kraehenmann, 2017; Millière et al., 2018), hipnozy (Lemercier & Terhune, 2018), medytacji (Millière, Carhart-Harris, Roseman, Trautwein, & Berkovich-Ohana, 2018). Do klasycznych psychodelików należą psylocybina (składnik niektórych gatunków grzybów), DMT (np. ayahuasca), meskalina (kaktusy San Pedro, pejotl) oraz LSD (dietyloamid kwasu D-lizergowego; Johnson, Hendricks, Barrett, & Griffiths, 2019). Psychodeliki mogą wywierać pozytywny wpływ na dobrostan psychiczny człowieka, również osób, które nie wykazują zaburzeń neurologicznych czy psychiatrycznych (Nichols, Johnson, & Nichols, 2017; MacLean, Johnson, & Griffiths, 2011). Przykładowo, podczas badań na John Hopkins School of Medicine 58% uczestników, którym podano psylocybinę, stwierdziło, że było to jedno z pięciu najbardziej znaczących doświadczeń ich życia. Większość z nich podkreślała, że to doświadczenie pozwoliło im lepiej zrozumieć siebie oraz rozbudziło w nich więcej współczucia i cierpliwości wobec innych ludzi (Griffiths, Richards, Johnson, McCann, & Jesse, 2008). Późniejsze badanie potwierdziło, że nawet pojedyncze przyjęcie psylocybiny może prowadzić do trwałych, pozytywnych zmian w osobowości, skutkując wzrostem otwartości (MacLean et al., 2011). Należy jednocześnie zaznaczyć, że substancje psychodeliczne zażywane w niekontrolowanych warunkach (poza kontekstem badawczym i medycznym) mogą prowadzić do negatywnych skutków psychicznych oraz ryzykownych zachowań (Carbonaro et al., 2016; Johnson, Richards, & Griffiths, 2008).
Psychodeliki były znane człowiekowi od zarania dziejów i wykorzystywane w celu uzdrawiania i psychicznego rozwoju człowieka. Współcześnie nadal korzystają z nich niektóre kultury w rytuałach inicjacji i uzdrawiania (Winkelman, 2014). Uważamy, że ze względów politycznych badania naukowe nad psychodelikami zostały istotnie ograniczone w drugiej połowie XX wieku. Substancje te zostały sklasyfikowane jako niebezpieczne i uzależniające narkotyki, a w konsekwencji zakazane przez prawo. Współczesne badania naukowe sugerują, że mają one potencjał terapeutyczny, a odpowiedzialnie stosowane są bezpieczne, nieuzależniające i mogą przynieść korzyści, które są w stanie korzystnie zmienić lub ocalić ludzkie życie. Ponadto sądzimy, że badania nad psychodelikami mogą przyczynić się do rozwoju wiedzy o mózgu, w szczególności dotyczącej mechanizmów leżących u podłoża percepcji i subiektywnego doświadczenia. Wierzymy, że zmiana prawa, zwiększenie liczby badań naukowych nad psychodelikami oraz dotarcie do mediów i społeczeństwa z rzeczowymi informacjami na temat potencjalnych korzyści i realnych zagrożeń stosowania psychodelików może przynieść liczne korzyści dla społeczeństwa.
Obecnie mierzymy się z wieloma wyzwaniami zdrowia psychicznego. Według WHO do 2020 r. depresja będzie na drugim miejscu wśród najczęstszych chorób na świecie, a dekadę później na pierwszym. W Polsce zmaga się z nią około 1,5 mln osób. Depresja często prowadzi do prób samobójczych, a liczba samobójstw zakończonych zgonem w Polsce wzrosła z ponad 4 tys. w 2012 r. do ponad 5,5 tys. w 2018 r (Radio Gdańsk). Innym istotnym czynnikiem prowadzącym do samobójstwa jest zespół stresu pourazowego (PTSD). Badania wskazują, że w Stanach Zjednoczonych blisko 1/4 samobójstw jest związana z PTSD (Tull, Weiss, & McDermott, 2016). Występowanie PTSD w populacji ogólnej jest szacowane na 3-6% (Kessler et al., 2005). Niestety, dostępne leki na depresję jak i PTSD wciąż cechuje relatywnie niska efektywność (Cipriani et al., 2009; Kessler et al., 2005). Mamy więc do czynienia z realnym problemem, o wysokich indywidualnych, społecznych i ekonomicznych kosztach, z którym nie radzi sobie współczesna medycyna, a na który substancje psychodeliczne mogą stanowić rozwiązanie.
W badaniach DrugScience na temat szkodliwości 20 popularnych substancji psychoaktywnych pod kierownictwem prof. Davida Nutt’a opublikowanych w 2010 r., psychodeliki takie jak LSD i grzyby psylocybinowe zostały sklasyfikowane jako te, które wyrządzają najmniej szkód użytkownikowi i społeczeństwu. Na pierwszym miejscu znalazł się (legalny) alkohol etylowy, tytoń został uplasowany na szóstym miejscu, a marihuana na ósmym miejscu (Nutt, King, & Phillips, 2010). Klasyczne psychodeliki nie prowadzą do fizjologicznego uzależnienia, znane są jedynie anegdotyczne przypadki psychicznego uzależnienia (Johansen & Krebs, 2015). Ponadto, posiadają wyjątkowo niską toksyczność w porównaniu do innych substancji psychoaktywnych, w tym leków (Gable, 2004). Jednakże doświadczenia psychiczne z nimi związane mogą być bardzo intensywne, dlatego tak ważne jest to, aby osoby sięgające po psychodeliki miały pełne informacje na temat zasad bezpieczeństwa i sposobów ograniczenia możliwych szkód.
W połowie XX wieku zaczęto badać przydatność psychodelików w walce z zaburzeniami psychicznymi (Carhart-Harris & Goodwin, 2017). Wśród pionierów badań można wymienić szwajcarskiego chemika Alberta Hofmanna oraz czeskiego psychiatrę Stanisława Grofa. Badania zostały znacznie ograniczone w wyniku Konwencji ONZ z 1971 r. W ostatnich latach następuje renesans badań nad psychodelikami i docierają do nas nowe informacje dotyczące ich medycznego potencjału. Aktualne wyniki badań sugerują, że psychodeliki mogą stanowić przełomową terapię w wielu problemach natury psychicznej, w tym w leczeniu depresji, lęku, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i zespołu stresu pourazowego (Kyzar, Nichols, Gainetdinov, Nichols, & Kalueff, 2017; Vollenweider & Kometer, 2010), a także służyć jako wsparcie opieki paliatywnej (Griffiths et al., 2016; Ross et al. 2016; Rosenbaum et al., 2019). Co ważne, mogą być środkiem leczącym uzależnienia od alkoholu (Bogenschutz et al., 2015; Tófoli & de Araujo, 2016) i papierosów (Johnson, Garcia-Romeu, Johnson, & Griffiths, 2017).
Kryminalizacja psychodelików jest stosunkowo nowym zjawiskiem na świecie. Ich produkcja i posiadanie zostały zakazane przez ONZ w Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r (United Nations, 2009). Przez te prawie 50-lat w większości państw świata substancje, które były wykorzystywane przez ludzkość od tysięcy lat, zostały zakazane na podstawie arbitralnych decyzji, nieopartych na naukowych dowodach (Elsey, 2017; Gardner, Carter, O’Brien, & Seear, 2019; Walsh, 2016). Obecnie jedynie kilka państw na świecie (np. Brazylia, Jamajka, Bułgaria, Samoa) zezwala na uprawę, sprzedaż i posiadanie grzybów psylocybinowych. Mimo dominującej kryminalizacji są państwa w których zaprzestano karać za posiadanie psychodelików (np. Portugalia, Hiszpania, Szwajcaria, Kanada) oraz w których aktywnie prowadzone są badania nad ich medycznym zastosowaniem (np. Stany Zjednoczone, Australia, Szwajcaria, Wielka Brytania). Pojawiają się również inicjatywy oddolne takie jak Decriminalize Denver, dzięki której w maju 2019 r. obywatele tego miasta w referendum przegłosowali dekryminalizację grzybów psylocybinowych.
Fundacja Polska Sieć Polityki Narkotykowej
ul. Mazowiecka 11/49
00-052 Warszawa
NIP: 5223019654
biuro@politykanarkotykowa.com
